Rozgrywka #146 - Już w to graliśmy

Kolejna porcja wody uderzyła go w twarz owiniętą przemoczoną całkiem już tkaniną. Ciecz przedostawała się do nozdrzy i ust, zalewała płuca. Kiedy woda przestawała lecieć, przez moment słyszał krzyki ludzi, którzy nad nim stali: "Dlaczego kupiłeś Xboxa X" - w jego uszach szumiało i krzyki robiły się coraz mniej wyraźne. Zaczął odpływać myślami w przeszłość... Lądowanie w Normandii. Przeżył je tyle razy, że już nic nie mogło go ruszyć. Okupacja USA - to też już widział. Mogli go torturować i krzyczeć w nieskończoność, on już grał we wszystko. Nie zależało mu. Nic już nie słyszał, a w oczach zaczęło ciemnieć, kiedy nagle pomieszczeniem szarpnął wstrząs. Woda przestała lecieć, krzyki ucichły, a pisk w uszach zaczął być coraz mniej słyszalny. Ktoś ściągnął mu ręcznik z twarzy. Światło zbyt go oślepiło, żeby widzieć wyraźnie, ale rozpoznał kontury. Brodata głowa powiedziała do niego: "Chodź ze mną, jeśli chcesz promki".